Rząd na diecie

Wkurzyło do cna pana premiera,
Że rząd miast rządzić żarcie wyżera.
Zdenerwowały, do głębi duszy,
Sceny, gdy wkoło trzęsą się uszy.

Wszak widok wkurzyć mógł, gdy rząd siada
I jeden z drugim wnet coś podjada.

Ledwo Ministrów Rada się zbierze,
Wnet łapy VIP–ów ponoć w deserze,
Do żarcia władza z miejsca się klei!
Rejwach jak w barze, z „Misia” Barei.

Takie narady istną są męką!
Zamiast coś radzić ruszają szczęką.

Jednego rączka w ciasteczek kupie,
Drugi jabłuszka rodzime chrupie,
Trzeci paluszki słone zajada…

Co jest do diabła! Bar czy narada?

Koniec z tradycją rządu hulaszczą!
Nic tylko jedzą, jedzą i mlaszczą.
W Radzie Ministrów spokój konieczny,
Tu się pracuje, tu nie bar mleczny.
Wkurzył się premier, kuchty pogonił
I po wsze czasy żarcia zabronił.

Od dziś ministrom przyszło niestety,
Rygorom ścisłej poddać się diety.
Ze stołów nikną szklanki, talerze…
Czy jeść nie będą? Ja w to nie wierzę.

Przecież w Polaku tkwi jak znak wodny,
Że furda z pracą kiedy jest głodny.

Już krąg ministrów, w sprawie jedzenia,
Zamierza ponoć przejść do podziemia.
Taktykę tworzą nową pospołu,
By jeść, jak w szkole, chyłkiem spod stołu.

Znów do konspiry wyraźnie suną,
Bohaterowie walki z komuną.
Niezła się kroi, kurde, afera,
Z gastronomicznej ściemy premiera.
Prawdopodobnym jest, w rządzie, wielce,
Konflikt o łyżki, no i widelce.

Gdy Polak głodny, zły fest być może!
Bój, na kuchenne, stąd w rządzie noże.