Tajemnice ukryte w nazwach cz. XXXIII

Najstarsze wiadomości o wsi pochodzą z pierwszej połowy XV wieku. Była wówczas siedzibą wspomnianych powyżej Petrykowskich herbu Odrowąż. W ich posiadaniu miejscowość pozostawała od najdawniejszych czasów aż do połowy XVII wieku.
Petrykozy były w XVIII wieku własnością Stanisława Małachowskiego. Jego staraniem powstały tu także zakłady przemysłowe takie jak fryszerka i drutarnia, przy których utworzono na Drzewiczce upust z kamienia ciosowego. W lipcu 1787 roku część tych urządzeń oglądał sam król Stanisław August oraz jego ulubieniec, poeta i historyk, Adam Naruszewicz. Za czasów Małachowskiego w Petrykozach był dwór, karczma oraz 29 domów, w tym 21 włościańskich, 5 przemysłowych, a reszta rzemieślniczych. Ozdobą wsi jest piękny i zabytkowy kościół pod wezwaniem świętej Doroty, który wybudowany był w 1791 roku na cześć uchwalenia Konstytucji, a ufundowany został przez Małachowskiego, który był jednym ze współtwórców tejże konstytucji.
Kościół św. Doroty pierwotnie był drewniany (wzniesiony jeszcze za czasów Petrykowskich). Obecny kościół klasycystyczny, wybudowany sumptem Małachowskiego, według projektu Jana Chrystiana Kammsetzera, nadwornego architekta króla Stanisława Augusta, charakteryzuje się bogatym wystrojem architektonicznym oraz składa się z nawy trójprzęsłowej, prezbiterium, kruchty, chóru muzycznego, zakrystii z przedsionkiem oraz skarbczyka na piętrze. W jego wnętrzu znajdują się trzy ołtarze z obrazami z 1792 roku, XVIII?wieczne organy i klasycystyczna ambona. Kościół należy do zabytków grupy pierwszej. Po Małachowskich wieś tę odziedziczyli Platerowie.
W Petrykozach znajduje się szkoła podstawowa, przystanek PKP, sklepy, Ośrodek Zdrowia, Filia Gminnej Biblioteki, punkt apteczny, prężnie działa także sekcja Ochotniczej Straży Pożarnej. Petrykozy zajmują powierzchnię 528 ha i zamieszkuje je ponad pięciuset sześćdziesięciu mieszkańców.