Włodzimierz Krzemiński (1919-2011)

Mieszkający w Opocznie dziadkowie pisarza, Ignacy Krzemiński i pochodząca z Kunic Antonina z Pietrusiewiczów, mieli ośmioro dzieci, które z czasem przeniosły się do Warszawy. Tam też, 19 kwietnia 1919 roku urodził się i wychował Włodzimierz Krzemiński, syn Stanisława.
Podczas kampanii wrześniowej był wzięty do niewoli w bitwie pod Kockiem w październiku 1939 r. i do maja 1945 r. przebywał w obozach jenieckich, gdzie był animatorem życia kulturalnego. W latach 1945?1946 kierował zespołem estradowym ?Pięcioraki? w amerykańskiej strefie okupacyjnej. Po powrocie z wojennej tułaczki zamieszkał z matką w Łodzi i na tamtejszym uniwersytecie zdobył wykształcenie ekonomiczne.
Całe długie życie zajmował się twórczością literacką. Debiutował w latach 1937?1938 wierszami w Miesięczniku Młodzieży Gimnazjalnej ?Młody las?. Jeszcze w Niemczech, w latach 1945?1946 zamieszczał utwory w periodyku ?Nasze myśli?, wydawanym w amerykańskiej strefie okupacyjnej, a w 1946 r. w Mannheim wydał tomik wierszy ?Godziny których nie było?. W latach 1959?2008 wydał trzynaście książek. Obok prozy Włodzimierz Krzemiński pisał wiersze, piosenki, felietony oraz tłumaczył poezję z języka niemieckiego. Był wieloletnim, stałym współpracownikiem tygodników ?Karuzela? i ?Odgłosy?. W ?Odgłosach? umieścił ok. 1200 felietonów w cyklu pt. ?Lewym okiem?. W latach 1974?1982 był kierownikiem i autorem wielu tekstów audycji ?Wesoły autobus? w redakcji Polskiego Radia w Łodzi. Otrzymał dwie nagrody literackie. Jest wymieniany w publikacjach dotyczących współczesnych pisarzy polskich.
O swoich związkach z Opocznem wspomina w książce ?Mój przedwojenny świat? w rozdziale ? ?Po mieczu?.
Osierocony przez ojca w dzieciństwie chętnie odwiedzał z całą rodziną, żoną Lusią i córkami ? Ulą i Basią rodzinę ojca w Opocznie. Wielu mieszkańców i przyjaciół rodziny jeszcze pamięta wysokiego (ponad 1,90 m) ?pisarza z Łodzi?. Przez wiele lat latem rodzina Krzemińskich bywała w Sitowej.
W posiadaniu Powiatowej i Miejskiej Biblioteki Publicznej znajduje się sześć książek Włodzimierza Krzemińskiego. Zostały one przekazane bibliotece przez rodzinę pisarza. Są to: ?Urlop z cieniem? (Łódź, 1972 r.), ?Żelazne liście? (Łódź, 1978 r.), ?Uwaga guzik? (Łódź, 1982 r.), ?Mój przedwojenny świat? (Warszawa, 2001 r.), ?Entele?pentele? (Warszawa), ?Opowiadania spóźnione? (Warszawa, 2008 r.).
Recenzja książki ?Mój przedwojenny świat? opublikowana w stołecznym wydaniu ?Gazety Wyborczej? z 10 października 2001 r. zaczyna się od słów: ?Dawno nie czytałem równie znakomitych wspomnień z przedwojennej Warszawy. Książka ?Mój przedwojenny świat? Włodzimierza Krzemińskiego to wierny obraz Powiśla pokazany bez retuszu, za to z ogromnym poczuciem humoru?.

Sam o sobie tak pisał:

O sobie
Liryczny cynik ? czy jakiś taki
ograniczony erudyta ?
oto, co o mnie rzec by można,
gdyby ? w co wątpię ? ktoś się pytał.
Że ciągle puchną mi na wargach
słowa cieniutkie, to znów grube,
że raz się krzyczy bezszelestnie,
raz ćwierka przez ogromną tubę.
Odwagi nie brak, lecz brak czasu
na postawienie wszystkich pytań.
Ot i cyniczny liryk, czyli
ograniczony erudyta.