Uwaga meningokoki

Głównym celem kampanii jest uświadomienie społeczeństwu, że problem meningokoków jest poważny i warto zadbać o swoje zdrowie poznając sposoby pozwalające na zminimalizowanie ryzyka zakażenia meningokokami. Chociaż coraz częściej słyszy się o tych niebezpiecznych bakteriach to i tak do końca nie wiemy, jakie są charakterystyczne objawy dla tej choroby, co należy zrobić, gdy dojdzie do zarażenia oraz w jaki sposób zminimalizować ryzyko zachorowania.
Meningokoki to bakterie, które wywołują groźne zakażenia, takie jak zapalenie opon mózgowo–rdzeniowych i sepsę, wspólnie określanych mianem inwazyjnej choroby meningokokowej. Mogą również wywoływać ropne zapalenie stawów, zapalenia płuc, zapalenia osierdzia i wsierdzia, zapalenia spojówek, szpiku kostnego, ucha środkowego, gardła. W Polsce za ponad połowę przypadków choroby meningokokowej odpowiadają meningokoki grupy serologicznej B. Od kilku lat wzrasta jednak liczba zakażeń wywołanych przez grupę C. Grupa A i inne grupy są w naszym kraju niezmiernie rzadkie.
Potencjalnym źródłem meningokoków jest człowiek chory lub nosiciel bezobjawowy. Drobnoustroje te kolonizują jamę nosowo–gardłową i są przenoszone drogą kropelkową lub przez kontakt bezpośredni. Nosiciele mogą stanowić 2–25% populacji, a w środowiskach zamkniętych ich odsetek może sięgać 40–80%. Zachorowania najczęściej dotyczą dzieci w wieku od 0 do 4 roku życia i młodzież. Warto jednak pamiętać, że zachorować może każdy, bez względu na wiek. Zachorowaniu sprzyja przebywanie w zatłoczonych pomieszczeniach, przebywanie dłuższy czas w zamkniętych pomieszczeniach, przygodne pocałunki, picie z jednej butelki, używanie wspólnych sztućców, palenie tego samego papierosa przez różne osoby, bardziej podatni na zakażenie są ludzie, których organizm jest osłabiony wcześniejszymi infekcjami, wysiłkiem fizycznym, stresem, długotrwałym odchudzaniem itp.
W początkowej fazie podobne są do przeziębienia, a więc gorączka, bóle stawowe, mięśniowe, ogólne złe samopoczucie. Mogą również występować bóle głowy, nudności, wymioty, sztywność karku, drgawki często świadczące o zapaleniu opon mózgowo–rdzeniowych. Charakterystycznym objawem w postępującym zakażeniu jest wysypka wybroczynowa, plamki na skórze całego ciała w postaci drobnych czerwonych punkcików zlewających się w późniejszym okresie w duże plamy, które nie bledną pod uciskiem. Wysypka może być jednym z ostatnich objawów.
U dzieci poniżej 2 roku życia powyższe objawy mogą być mniej widoczne, a dominują takie jak brak apetytu, wymioty, spowolnienie, rozdrażnienie, rozpaczliwy płacz, senność lub drażliwość, odchylenie głowy do tyłu, pulsujące ciemiączko u niemowląt, wybroczyny na skórze. Aby skutecznie leczyć zapalenia meningokokowe, należy po wystąpieniu pierwszych objawów natychmiast zgłosić się do lekarza lub wezwać pogotowie ratunkowe. Najważniejszymi sposobami zabezpieczenia się przed zachorowaniem jest profilaktyka przez stosowanie szczepień ochronnych. Należy jednak pamiętać, iż szczepionka zabezpiecza przed zakażeniem meningokokami typu C (w chwili obecnej najgroźniejsze) i nie zabezpiecza przed zakażeniem typu B. O szczepieniu decyduje lekarz.