2 lutego w Ambasadzie RP w Bratysławie ambasador Andrzej Krawczyk, w imieniu Prezydenta RP, wręczył Waldemarowi Oszczędzie Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi RP
 Wyróżniony Waldemar Oszczęda z konsulem RP w Słowacji Urszulą Szukczyk-Śliwińską
Nadając wysokie polskie odznaczenie państwowe, Prezydent RP Lech Kaczyński nagrodził długoletnią, bezinteresowną działalność społeczno-kulturalną opocznianinaa na rzecz Polski i Polonii słowackiej oraz jego szczególne zasługi na polu współpracy polsko-słowackiej. Wniosek o nadanie odznaczenia złożyła prezes organizacji polonijnej OZ Polonus Žilina. W bratysławskiej uroczystości wzięła udział żona wyróżnionego, prezes klubu polonijnego w Žilinie, przedstawiciele miejscowej Polonii oraz burmistrz i przedstawiciele samorządu miasta Bytča, którzy złożyli również pierwsze gratulacje.
Waldemar Ireneusz Oszczęda, entuzjasta zbliżenia polsko-słowackiego i przyjaciel Słowacji, urodził się w Opocznie, w rodzinie Ireny z domu Matynia i Władysława Henryka Oszczędy. Jego matka była bibliotekarką, długoletnią kierowniczką oddziału dla dzieci i młodzieży biblioteki publicznej w Opocznie. Ojciec był drukarzem.
Środowisko rodzinne było nadzwyczaj sprzyjające zainteresowaniu książką i kulturą. Dzieciństwo i młodość spędził w Opocznie, gdzie ukończył szkołę podstawową. Naukę kontynuował w Technikum Drogowym w Radomiu. W końcu lat 70. XX wieku podjął studia na Politechnice Warszawskiej, skąd wyjechał na studia do Wyższej Szkoły Komunikacji i Łączności w słowackiej Žilinie, gdzie po skończeniu studiów osiadł na stałe. W połowie lat 80. XX w. podjął współpracę ze słowackimi pismami regionalnymi. Najintensywniej współpracował z nimi w latach 1992-94. W tym samym czasie korespondował również z regionalnym „Tygodnikiem Piotrkowskim”.
W połowie lat 90. XX w. podjął współpracę korespondencyjną ze Staszowskim Towarzystwem Kulturalnym. W 1996 roku wydawnictwo Biblioteki Staszowskiej opublikowało jego przekład i opracowanie zbioru bajek i powieści słowackich. Dwa lata później jego praca wyróżniona została drugim miejscem w dziale prozy w ogólnopolskim konkursie literackim „Słowacja bliższa Polsce”, zorganizowanym przez ambasadę Słowacji w Polsce. W latach 1994-95 samodzielnie redagował i wydawał pisemko „Skierka” przeznaczone dla Polaków żyjących na Słowacji. Ogólnie wydał 14 numerów pisemka.
W drugiej połowie lat 90. XX współpracował korespondencyjnie z miesięcznikiem „Piotrkowski Informator Kulturalny” i redakcją „Gońca Świętokrzyskiego” w Kielcach. Od 2000 roku do dziś współpracuje z redakcją „Almanachu Muszyny”. Publikował w wydawanym w Opocznie tygodniku „7 Dni Opoczna” i w portalach internetowych rodzinnego miasta. Koresponduje z „Tygodnikiem Opoczyńskim”, który m.in. jako pierwszy opublikował opracowaną przez niego krótką historię o żydowskich mieszkańcach Opoczna i projekt zachowania pamięci o nich oraz wiele innych interesujących relacji historycznych.
Od wielu lat aktywnie angażuje się w działalność Polonii na Słowacji zwłaszcza mieszkającej w rejonie Žiliny i Martina. Bardzo dobrze układa mu się współpraca z towarzystwem społecznym OZ Polonus Žilina.
W 1998 roku, wspólnie z nieżyjącym już Janem Zakrzewskim, sekretarzem miasta i gminy Opoczno, doprowadził do nawiązania kontaktów przyjaźni pomiędzy słowacką Bytčą i rodzinnym miastem. Aktywnie działa na rzecz ich utrzymywania i rozwijania, podobnie jak kontaktów między strażakami ochotnikami. Jego zainteresowania, działalność i osiągnięcia prezentowane były często w polskich i słowackich środkach masowego przekazu m.in. w Instytucie Słowackim w Warszawie, TV Łódź, I programie Polskiego Radia, w Radiu Kielce, II programie Telewizji Słowackiej, słowackim Radio Regina, regionalnej prasie słowackiej.
Poza mnóstwem relacji prasowych, opoczyński rodak napisał: „Po drugiej stronie Tatr” (1996 - I wydanie, 2009 - II wydanie), „Słowacja trochę bliżej, czyli ciekawostki słowackie” (1999), „Impresje słowackie” (2001), „Wieści ze Słowacji” (2002), „Wieści ze Słowacji II” (2006).
Za swoją twórczość i działalność społeczno-kulturalną wyróżniony został m.in. pamiątkową plakietą regionalisty Aleksandra Patkowskiego, odznaką „Zasłużony działacz kultury”, plakietą przewodniczącego województwa żylińskiego, brązowym medalem „Zasłużony kulturze Gloria Artis”, srebrnym medalem „Za zasługi dla pożarnictwa”. |