Tropem złotego

Przyszły teraz takie czasy,
Gdzie nie spojrzysz mało kasy.
W samorządach puchy, w domu,
W PUP-ie, w bankach, w punktach złomu.

A najmniej jest, proszę Państwa,
Ot, w budżecie naszym, państwa.

Choć lud wrzuca, jak w tę studnię,
Zamiast rosnąć budżet chudnie.
Skubią co dnia podatnika,
Forsy nie ma, wsiąka, znika.

Czy gotówką płacisz, z karty,
Budżet ciągle nienażarty.

Kombinuje też stąd rząd,
Jakich działań podjąć front,
By UE o grosz nie prosić,
Lecz od ludu brać, lud kosić.

Bez zbędnego pierdzielenia:
Mają naród za jelenia.

Chcą nas doić, jak te krowy,
To z etatu, to z umowy.
Bo ostatnio kogoś tknęło:
Może z umów brać, o dzieło?

Jeśli stamtąd grosz nie wleci,
Zapłacimy tak jak leci.
Od balangi hucznej, rautu,
Od beknięcia, samogwałtu,
Od robienia głupiej miny
I od skoku z trampoliny.

A gdy przyjdzie im ochota,
Też, gdy plomba w zgryzie złota.

Szóste rząd wylewa poty.
Sam nie pójdzie do roboty!
Wszak, gdy budżet goły, nagi,
Mógłby jechać na szparagi,
Jabłka zbierać, pomidory.
Rząd leniwy, rząd nieskory.

Finał dla nas nieciekawy:
Czas zakasać znów rękawy.
Lud roboty czeka góra,
Bo w budżecie ciągle dziura!

Rząd, gdzie da się, forsy szuka.
A gdy szuka, do nas puka.