Tajemnice ukryte w nazwach cz. XXXVI

Językoznawcy nie są jednogłośni w sprawie źródła tej nazwy. Jedni twierdzą, że jest to nazwa dzierżawcza pochodząca od osoby o nazwisku lub pseudonimie Skronia, czy też Skroń. Inni natomiast są zdania, że jej korzenie tkwią w nazwie rośliny ? skroniu bobrowym, znanym w ubiegłych wiekach jako środek leczniczy.
Wśród starszych mieszkańców wioski, którzy posługują się gwarą opoczyńską, nazwa tej miejscowości brzmi Skrunina, a wszystko co jej dotyczy jest określane jako skunińskie.
Pierwsza historyczna wzmianka na temat Skroniny pochodzi z 1444 roku. Za czasów Jana Długosza, w tej wiosce była karczma i folwark rycerski. Od 1508 roku do 1616 roku była własnością Śmigielskich, a w XVIII wieku przeszła w ręce Nałęczów?Małachowskich. W tym czasie rejestry poborowe wskazywały, że znajdowały się tu dymy fabryczne i jeden rzemieślniczy. Były tu niezawodne zakłady żelazne. Skronina w 1827 roku obejmowała 36 domów i 308 mieszkańców, a w 1881 roku 27 domów i 342 mieszkańców.
W czasie II wojny światowej na terenie gminy Białaczów dochodziło do licznych pacyfikacji jakich dokonywali hitlerowcy na mieszkańcach wsi. Niemcy aresztowali kilkudziesięciu mieszkańców Skroniny i okolicznych miejscowości. Do dziś, na budynku szkoły podstawowej znajduje się tablica upamiętniająca tragiczne wydarzenia jakie miały miejsce w tej wsi 15 marca 1943 roku.
Skronina jest miejscowością typowo rolniczą. Większość mieszkańców utrzymuje się z pracy we własnych gospodarstwach domowych. Uprawiają oni między innymi zboża, ziemniaki, warzywa, hodują krowy, świnie i drób. W Skroninie działa OSP, której siedziba wciąż się rozbudowuje, Koło Gospodyń Wiejskich, znajdują się tutaj również sklepy.