Tajemnice ukryte w nazwach cz. XCVIII

Pierwsza wzmianka na temat nazwy tej wsi pochodzi z 1508 roku i wówczas brzmiała ona Szolyecz. W 1520 roku ewoluowała do Szolecz, by z czasem osiągnąć obowiązującą do dziś postać Solec.
Językoznawcy nie są jednoznaczni w kwestii kategorii, do której powinno się zaliczać tę nazwę. Jedni są zdania, że jeśli w danej miejscowości handlowano solą, to nazwę tę należy uznawać za kulturową. Tam gdzie niegdyś znajdowały się źródła solankowe, należy już rozpatrywać jako nazwę topograficzną. Jedno jest pewne, że nasz lokalny Solec pochodzi od wyrazu sól i w swej budowie zawiera przyrostek rodzaju męskiego ?ec. Z materiałów historycznych wynika, że w średniowieczu istniał tam magazyn solny. Bardziej skłaniałabym się zatem do zakwalifikowania Solca leżącego w gminie Paradyż do kategorii kulturowych, ponieważ skoro skoro znajdowały się tam magazyny z solą, to najpewniej nią także handlowano.
Miejscowość na przestrzeni wieków była w posiadaniu różnych właścicieli. Z danych demograficznych wynika, że w 1827 roku było tu 13 domów i 83 mieszkańców, zaś w 1881 roku istniało tu 17 zabudowań mieszkalnych, w których żyło 137 ludzi.
Według rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa, w Solcu znajdują się zabytkowe obiekty, do których zalicza się: XIX?wieczny park dworski i XVI?wieczne ruiny dworu na wyspie.