Tajemnice ukryte w nazwach LXI

Pierwsze istotne dla dziejów wzmianki na temat Strzyżowa pochodzą z czasów Jana Długosza. W XV wieku ta wieś była dobrze zorganizowaną i uposażoną posiadłością. W 1414 roku, wraz z Jelnią, stanowiła własność Jakuba Jedleńskiego z herbu Półkozic.
W XIX wieku właścicielem miejscowości był Oktawian Trepko, uczestnik powstania styczniowego, a z czasem przekazał ją Feliksowi Trepce. Następnie Trepkowie odsprzedali te dobra Arturowi Reyskiemu. Na gruntach dawnego folwarku osiadła ludność Werówki. Według zapisów z danych demograficznych, Strzyżów obejmował: w 1775 roku folwark i 14 domów, w 1827 roku 17 zabudowań mieszkalnych i 90 osób, a w 1881 roku 20 chałup i 192 mieszkańców.
Według językoznawców, nazwa tej wsi jest patronimiczna i odnosi się do niejakiego Strzeża. Źródła średniowieczne poświadczają istnienie takiej nazwy osobowej. Stanowi ona skrót imienia złożonego, typu Strzeżymir lub Strzeżysław.
Nazwa Strzyżów pierwszy raz pojawia się w dokumentach onomastycznych w 1417 roku i wówczas brzmiała ona Strzeszow. W 1508 roku ewoluowała do Sthrzezow, by w 1520 roku stać się Strzezowem, a z czasem osiągnęła obowiązującą do dziś postać Strzyżów. Wśród najstarszych mieszkańców tej miejscowości dostrzega się jeszcze komunikowanie się gwarą opoczyńską. Na swą rodzimą wioskę mówią Szczysuf, pochodzą ze Szczysowa i mieszkają w Szczysowie.
Identyczne nazwy dzierżawcze występują w Polsce w okolicach Rzeszowa i Hrubieszowa, zaś Strzyżew pojawia się koło Gniezna, Sochaczewa, Międzyrzecza, Krotoszyna i Mogilna.