Strajk zdradzanych mężów

Lud od stycznia rząd oblega,
Bo w tym roku rząd ulega.
Spełnić wszystkie prośby skory,
By nie podpaść na wybory.

Straszyć władzę, to taktyka,
Ot, chociażby dziś rolnika.

Jeśli tylko rząd się miga,
Już w stolicy są, w try miga.
Żądań niosą kwintal, tonę,
By rząd miał na gardle? bronę.

Starczy lekka rozpierducha
I pokorny rząd, wnet słucha.

Próśb dziś spełnić nikt nie raczy,
Strajk głodowy ? nic nie znaczy!
O blokadach władza nie wie,
W jakichś Burkach, w Pierdziszewie.

Rząd, jak widać, jest przy ścianie,
Gdy w stolicy naród stanie.

Ministrowie w jednej chwili
Kulturalni, cali, mili,
Treść ugody kłusem niosą.
Ledwo ktoś zatrzęsie kosą.

Obraz władzy dziś uroczy,
Gdy strach zajrzy prosto w oczy.
Nie popieram tej praktyki.
Na Warszawę iść za dziki?!
Kiedy plony zwierzę zjada?
Chyba lekka to przesada.

Lecz gdy innej rady nie ma,
Chcę czy nie chcę drążę temat.

Więc, gdy czuje się dziś ktoś,
Że mu zżarł coś jakiś łoś,
Albo sąsiad nagryzł żonę,
Niech szykuje z miejsca bronę.

Do stóp się rządowi rzuci,
Żona wnet na łono wróci.
Bo gdy straszą dzisiaj władza
Strajkującym wnet dogadza,
Jak kompresor migiem spręża!
Ponoć też gdy protest męża.
Połowicę ci "zakopcą"?
Rząd wnet odda, choćby obcą.