Sprośny temat

Pismak pisze ku uciesze,
Bo czekają na to rzesze.
Czego Pani, Pan zażyczy,
Z tym się taki, jak ja, liczy.
I kłaniając się wytwornie,
Prośby spełniam wnet pokornie.
Setki listów mam, próśb wzniosłych,
O tekst sprośny? dla dorosłych.
Taki że się ręce pocą,
Zagłębiając się weń nocą.
Jam na prośby nie jest głuchy,
Więc czytajcie do poduchy.
Czytelnikom na życzenie
Dzisiaj wielkie świntuszenie:
Ciało ciemne jak noc miała.
Gdym ją ujrzał, już leżała.
Na rzut pierwszy oka ? cudo!
Wiać nie będzie, na niej, nudą.
A więc ruszam, jak w ekstazie,
Z gracją, wolno, tak na razie.
Pierwszy kontakt i ? radości!
Już są pierwsze wypukłości.
Na wprost jedna, druga z boku,
Jak na Gubałówki stoku.
Jędrne, twarde, stal prawdziwa,
Wzgórki piękne, żadna zgrywa.
Ale co tam, dalej wiara!
Wszak za wzgórkiem zaraz szpara.
Co tam szpara istna dziura!
(właśnie drży mi klawiatura)
Bo dziur setki dalej ? mdleję!
O żesz k?, co się dzieje?
Uff, westchnąłem ociupinkę,
Bieg zmieniłem na jedynkę,
Z gazu prędko zdjąłem nogę
I przemierzam dalej drogę.
We łbie się nie mieści to się
Ile dziur jest w polskiej szosie.
Ot, tekst, że się ręce pocą,
Dla dorosłych ? czytać nocą!
Aby dziatwa nie widziała
I się Wam nie stresowała.
Niech mu widmo dróg nie ciąży,
Skląć ich stan, w swym życiu, zdąży.