Nie daj się okraść!

W ostatnim czasie na numery telefonów starszych mieszkańców naszego powiatu dzwoniły nieznane osoby usiłujące wyłudzić znaczne sumy pieniędzy. Tylko dzięki czujności i zdrowemu rozsądkowi nie doszło ostatnio do przestępstwa oszustwa na tzw. „wnuczka”

Jak wygląda oszustwo „na wnuczka”?
Zazwyczaj do osoby starszej dzwoni ktoś podający się za członka rodziny. Mówi, że jest chory i zachrypnięty, dlatego może go „babcia” nie poznać. Zazwyczaj prosi o pożyczenie gotówki, bo np. miał wypadek, musi zapłacić ratę w banku, jest chory czy ma ciężką sytuację rodzinną. Gdy osoba starsza zgadza się pożyczyć pieniądze to oszust mówi, że sam nie może przyjść i wyśle po te pieniążki kolegę lub koleżankę. Pożyczający zazwyczaj dopiero później dzwonią do swej faktycznej rodziny i pytają czy dotarły pieniądze. Straszna jest informacja, gdy okazuje się, że nikt z członków rodziny nie chciał nic pożyczyć i że padło się ofiarą oszusta. Dlatego tak ważne jest, aby pamiętać o kilku podstawowych zasadach.
Jeśli osoba w rozmowie telefonicznej podaje się za członka naszej rodziny i prosi o pomoc (najczęściej jest to prośba o pożyczenie pieniędzy), sprawdźmy czy jest to prawdziwy krewny. Oddzwońmy do niego lub skontaktujmy się z innymi członkami rodziny, którzy mogą potwierdzić, że jest to ta osoba, za którą się podaje oraz czy rzeczywiście potrzebuje takiej pomocy, o jaką prosi. Taka krótka rozmowa z bliskimi może wyjaśnić, czy przed chwilą rozmawialiśmy z wnusiem, czy z oszustem.
Pamiętajmy, aby zawsze, gdy dojdzie do takiej podejrzanej prośby o pożyczkę, a z jakiś powodów nie możemy jej zweryfikować, by powiadomić policję. Ludzie starsi często padają ofiarami rozmaitych oszustów, nie tylko tych „na wnuczka”. Przychodzą niby–pracownicy socjalni, ZUS–u, pracownicy z administracji wymieniający kuchenki itp., itd. Pomysłów nie brakuje, by tylko wyciągnąć kasę od ludzi odkładających z marniutkiej emeryturki na czarną godzinę. Często są to oszczędności całego życia. A wielu starszych ludzi wciąż woli trzymać kasę w domu, bo nie chcą lub nie potrafią korzystać z konta bankowego i kart. Oszustom „na wnuczka” jest łatwo, bo starsi ludzie niezbyt często mają telefony komórkowe, bo trudno im zobaczyć maleńkie cyferki na klawiaturze. Może więc prawdziwe dzieci lub wnuki powinny kupić telefony dla seniora, z wielkim ekranem i z dużymi klawiszami. Zaprogramujmy tzw. szybkie wybieranie i pouczmy, by dziadkowie sprawdzali, czy to dzwoni Jaś, Kasia, Marysia lub Zdziś bo to będą mogli zobaczyć na dużym monitorze telefonu dzwoniącego nawet bez okularów. Jeśli telefon komórkowy nie rozpozna numeru, to może oznaczać, że dzwoni ktoś obcy, kto być może chce oszukać babcię lub dziadka, w takim razie nie ma mowy o pożyczaniu pieniądzy. Wtedy trzeba zadzwonić na policję – ta już będzie wiedziała, co robić dalej.