Małe piekło?

Jak to jest ze żłobkiem? Czy warto wysyłać tam dziecko, czy też jest to małe dziecięce piekło, do którego można ?zsyłać? dziecko tylko wtedy gdy już nie mamy innego wyjścia?
Na takie pytanie chyba żaden psycholog nie jest w stanie odpowiedzieć. Ale nie dlatego, że nie da się tego powiedzieć, ale dlatego, że okres między 4 miesiącem a 3 rokiem życia ? czyli wtedy gdy dzieci trafiają do żłobków ? jest bardzo bogaty w różnego rodzaju wydarzenia rozwojowe. Dziecko, które ma pół roku to zupełnie inne dziecko niż jednoroczniak, który z kolei zupełnie nie da się porównywać z dwulatkiem. Okres pierwszych trzech lat życia jest czasem niezwykle intensywnego rozwoju emocjonalnego, społecznego i intelektualnego człowieka. Każde dziecko przebywa ten niezwykle skomplikowany proces swoim własnym rytmem i w swoim tempie.
Niemal z tygodnia na tydzień dzieci zmieniają się i wydają się niekiedy rodzicom zupełnie innymi osobami ? z potulnych i grzecznych jednolatków zamieniają się niezwykle aktywne i wrzeszczące z byle powodu półtoraroczniaki. W miarę zrównoważony dwulatek potrzebuje jedynie dwóch trzech miesięcy, by zamienić się w małego diabełka, który na wszelki przymus odpowiada ?nie? i wydaje się czerpać perwersyjną przyjemność z robienia na przekór rodzicom. W dodatku nie można się z nim dogadać, bowiem zawsze ma swoje zdanie i to zwykle zupełnie odmienne od tego, które rodzice uważaliby za choć odrobinę rozsądne.
Z tego powodu ocenienie przydatności dziecka do udania się do żłobka jest niezwykle trudne. Nie da się tego zrobić ?teoretycznie? ? tu można jedynie wypowiadać się na temat konkretnego dziecka.
Czym się kierować w podejmowaniu decyzji o umieszczeniu dziecka w żłobku? Każda decyzja ma swoje dobre i złe strony i nie inaczej jest z przekazaniem swojego dziecka pod opiekę instytucji. Jakie są zalety umieszczenia dziecka w przedszkolu?
* Wzbogacenie środowiska. Rodzice, którzy zdecydują się na żłobek dla swojej pociechy bardzo szybko zauważą, że dziecko przynosi nowe zachowania, uczy się piosenek, tańców, nowych zabaw. To jest efekt bardziej różnorodnych doświadczeń i bodźców, których dziecko doświadcza.
* Panie opiekujące się dzieckiem są w stanie niekiedy nauczyć je zachowań, których rodzice często na próżno próbują uczyć swoją pociechę. Dzieje się tak dlatego, że zwykle w nowych warunkach zachowujemy się w nowy sposób. Niekiedy ze zdumieniem rodzice dowiadują się, że ich dziecko samo chce iść spać po obiadku albo że wcale nie jest takie rozbrykane jak w domu.
* Dzieci przyzwyczajają się do nieobecności rodziców i uczą się znosić samotność a także czekać na rodziców, przecież co dnia przekonują się, że rodzice wracają. To tworzy postawę nadziei, która w dorosłym życiu jest bardzo przydatna.
* Istotnym zyskiem jest również nieco spokoju i możliwości odpoczynku od dziecka. Rodzice zaczynają za swoją pociechą tęsknić, zwykle stają się też bardziej wyrozumiali i po prostu mają ochotę spędzać z dzieckiem czas.
A jakie są ujemne strony umieszczenia dziecka w żłobku?
* Jedno z najważniejszych to choroby. Dziecko w wieku żłobkowym posiada jeszcze bardzo nieodporny układ immunologiczny. Powoduje to że znacząco częściej choruje i choroby te niekiedy przybierają poważne rozmiary.
* Dzieci zwykle źle znoszą rozstania z rodzicami i przebywanie dłuższy czas bez nich jest dla dzieci silnym stresem, który będzie osłabiać odporność zarówno fizyczną jak i psychiczną ? dzieci zwykle są bardziej rozdrażnione, mogą pojawiać się lęki i inne dziwne zachowania. Jeśli rozłąka z rodzicem jest zbyt gwałtowna dziecko może zareagować regresją ? przestać mówić (mutyzm) lub ponownie wróci do zachowań, które wydawały się już porzucone (moczenie, ssanie palca etc.).
* Wstawanie rano i budzenie dziecka jest zwykle także dla dziecka czymś nowym i nieznanym dotąd. Zwykle także jest czymś przykrym. Warto tu pamiętać, że lepiej jeśli dziecko oddajemy rano do żłobka dopiero po tym jak się z nim pobawiliśmy przez pewien czas, tak by dziecko nie miało uczucia, że zaraz po obudzeniu się jest wiezione gdzieś daleko od rodziców. Spędzenie z dzieckiem czasu rano powoduje, że dzieci łatwiej znoszą rozłąkę.
* Dzieci w tym wieku nie potrafią się jeszcze wspólnie bawić. Zwykle umieszczenie w grupie dzieci jest dla nich czymś szokującym i stresującym. Inne dzieci to zwykle przeszkody. Dziecko nie bawi się z innymi, raczej bawi się obok innych.
* Konieczność podporządkowania się nowym wymaganiom, nowym zwyczajom i woli osób dorosłych, których się nie zna jest dla dzieci bardzo trudne. Zwykle reagują na to oporem lub zbytnią uległością (a następnie swoje frustracje odreagowują w domu).
* Wiele dzieci po prostu nie znosi żłobka. Dają to wyraźnie odczuć swoim rodzicom. Warto tu bacznie przyglądać się reakcjom dziecka ? jeśli są one silne i niepokojące ? jest to dostateczny powód by dziecko jeszcze przez pewien czas wychowywane było jedynie przez rodziców. Generalnie, jeśli reakcje dziecka są bardzo silne, jeśli pojawia się apatia u dzieci warto poważnie rozważyć czy umieszczenie dziecka w żłobku jest decyzją nieodwołalną.