Kiedy przyjdzie święty Mikołaj?

Tradycja obsypywania prezentami dzieci 6 grudnia i w wigilię świąt Bożego Narodzenia dotarła na tereny polskie około 1840 roku z Niemiec, bardzo szybko się rozpowszechniła i prawie bez zmian jest niezwykle popularna do teraz. Przybycie Mikołaja poprzedzały opowieści o wspaniałych podarkach, o cudownych jelonkach zaprzęgniętych do złotych sań, w których Mikołaj spłynie z niebiańskich krain, o srebrzystych dzwoneczkach oznajmiających jego przybycie i wielu innych, radujących dziecięce serce i wyobraźnie tajemnicach. W Wigilie, po ukazaniu się na niebie pierwszej gwiazdki, przybywał z workiem prezentów, z długa bujną brodą pojawiał się przed dziećmi. Znał i pamiętał wszystkie grzeszki i dobre uczynki. Niepoprawnych psotników potrafił skarcić ozdobnym pastorałem, a nawet ofiarować brzozowa rózgę, zamiast zabawek czy łakoci. I tak było od wieków ? święty Mikołaj obdarowywał coraz to nowe pokolenia i wędrował ze swym pękatym workiem po wielu krajach. W dawnej Polsce często pojawiał się w asyście dwóch małych aniołków oraz wodzonego na łańcuchu diabła. Takie dziwne grono obchodziło już od samego rana chaty, by uszczęśliwić dziatwę podarkami, a równocześnie gwoli przestrogi straszyć zarówno wyglądem, jak i zachowaniem owego czarta. Dzieci musiały odmawiać pacierz lub odpowiadać na pytania z katechizmu, a potem aniołki w komeżkach i wianuszkach na głowie podsuwały świętemu wór ze wspaniałościami by miał czym nagradzać. Usmolony diabeł piszczał, rechotał i krzyczał, nie obywając się ani na chwilę bez wideł, czym budził wielkie emocje wśród dzieci.
Najczęściej kojarzy się świętego Mikołaja z Finlandią. To, że autentyczny biskup Mikołaj żył kilka tysięcy kilometrów dalej, na południe, śniegu nie widział, a już na pewno nie śniło mu się o reniferach, stanowi drobny szczegół, o którym na wszelki wypadek w Finlandii się nie mówi. Każde fińskie dziecko powie, że dom świętego Mikołaja znajduje się w dalekiej Laponii (oczywiście w jej fińskiej części) koło góry Korvatunturi, co można przetłumaczyć jako Ucho. Rzeczywiście, kształtem jest ona podobna do ucha, a poza tym dzieciaki wierzą, że dzięki niej Mikołaj ma możliwość podsłuchiwania wszelkich życzeń. W domu jednak Mikołaja nie spotkamy ? jako typowy pracoholik przez cały rok czas spędza w swoim biurze. Mieści się ono w specjalnie wybudowanej wiosce ? kilka kilometrów od miasta Rovaniemi, dokładnie na kole podbiegunowym północnym (66o32'35''N). 26 czerwca 1985 roku minister spraw zagranicznych Finlandii uroczyście przekazał Mikołajowi położoną na północy kraju Laponię, dzisiaj znaną bardziej pod nazwą Santa Claus Land. Adres jego siedziby: Joulumaantie 1, 96930 Arctic Circle, Finland (natomiast oficjalna poczta świętego to: Santa Claus Main Post Office, FIN?96930 Arctic Circle ? tam dzieci z całego świata przysyłają co roku miliony listów).
Święty Mikołaj ma swoje stałe miejsce w każdym domu. Przyjeżdża na saniach z dalekiej Północy. Nie ukrywa się przed ludźmi. Nigdy nie przychodzi z pustymi rękami. Kojarzy się dzieciom z radością i cicha nadzieją. To ten, który patrzy życzliwie na psoty i kłopoty, i wybacza. Dzieci piszą do świętego Mikołaja listy i kartki. Potem wyczekują z przyklejonymi noskami do szyb, na przybycie orszaku świętego. Dzieci liczą rok od świętego Mikołaja do świętego Mikołaja. Tylko on jest niezawodny. Od wieków.
jerg