Jak pomóc dzieciom z zaburzeniami zachowań

Trudności wychowawcze w szkole powodują najczęściej uczniowie z zaburzeniami zachowania. Pochodzą oni najczęściej z rodzin dysfunkcyjnych. Dzieci te są często nieszczęśliwe, sprawiają wiele kłopotów rodzicom, nauczycielom i wychowawcom.
Pozycją poświęconą tym problemom jest książka Aleksandry Karasowskiej: Jak wychowywać i uczyć dzieci z zaburzeniami zachowania. Warszawa: Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, 2009, nr inw. 30215. Publikacja prezentuje kilka opisów przypadków dzieci krzywdzonych, które w ciągu kilku lub kilkunastu lat życia doznawały wielu cierpień ze strony najbliższych. W pierwszym rozdziale książki autorka przedstawia, jak środowisko rodzinne może wpływać na powstanie zaburzeń zachowania dzieci. W rozdziale drugim przytacza sytuacje dzieci z tymi zaburzeniami dotyczące ich relacji z innymi dziećmi, dorosłymi, a także konkretnych sytuacji zadaniowych. Bardzo ważna jest tu pomoc placówek opiekuńczo?wychowawczych (placówki wsparcia rodzinnego, placówki interwencyjne, poradnie itd.). Dzięki nim udaje się powstrzymać dysfunkcje związane z zaburzonym zachowaniem. W rozdziale trzecim podkreśla, że właśnie nauczyciel i wychowawca odgrywa decydującą rolę w korekcji zaburzeń zachowania uczniów. To on wpływa konstrukcyjnie na procesy zachodzące w grupie, której uczestnikami są dzieci i młodzież.
Prezentowana publikacja, według zamierzeń autorki, może być lekturą dla studentów pedagogiki i psychologii. Polecana jest również nauczycielom, pedagogom i psychologom na temat tego typu procesów oraz podejmowania konkretnych działań na rzecz dzieci z zaburzeniami zachowania.
Przykładem publikacji dotyczącej pozytywnej zmiany zachowania uczniów jest książka Przeciwdziałanie niepożądanym zachowaniom w szkole: program poprawy wzorców zachowania, aut. Deanne A. Crone, Robert H. Horner, Leanne S. Hawken. Warszawa: Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, 2009, nr inw. 30213. Pozycja dotyczy programu z zakresu profilaktyki mającego wspierać pozytywne wzorce zachowania o nazwie Program Nauki Zachowania (PNZ). Program ten stał się częścią składową systemów szkolnych w Illinos. Autorzy, tj. trzej amerykańscy wykładowcy psychologii i kształcenia specjalnego opisują, jak można z niego skorzystać, jak funkcjonuje on w szkołach na poszczególnych etapach kształcenia. Na podstawie konkretnych przypadków uczniów, włączonych do Programu Nauki Zachowania, podają wyniki badań dotyczących zmian ich w zachowaniu. Wykorzystują w tym celu zestawienia dzienne, tygodniowe postępów uczniów. Ponadto podpowiadają, jak przydzielać uczniów, którzy mogliby skorzystać z interwencji z zastosowaniem tego programu.
Publikację uzupełniają pomocnicze materiały zamieszczone w załącznikach, tj. Raport Postępów Dziennych Ucznia, materiały dla uczniów oraz inne materiały związane z wprowadzaniem tego programu w placówce.