Ewolucyjny test

Posiadanie sierści daje mnóstwo korzyści ? zapobiega utracie ciepła, zarazem chroni przed promieniami słońca, gdy świeci ono najmocniej. Stanowi ochronę przed zadrapaniami i ranami. Dzięki posiadaniu sierści zwierzę oszczędza mnóstwo kalorii, co przekłada się na lepsze dostosowanie i zdolność przetrwania. Właśnie dlatego ssaki mają olbrzymią przewagę nad zwierzętami zmiennocieplnymi ? gadami i płazami.
Dlaczego więc straciliśmy sierść? I czy zmieniło to naszą naturę?

Pływająca małpa
Jedna z teorii mówi, że gdy ludzie zeszli z drzewa, stanęli na brzegu oceanu. Najpierw żywili się tym, co znaleźli w płytkiej wodzie ? małżami i innymi skorupiakami ? potem zaczęli nurkować coraz głębiej i stopniowo tracili sierść, tak jak inne ssaki wodne ? hipopotamy, delfiny, wieloryby. W zamian wykształciła się u nas podściółka tłuszczowa, która faktycznie jest o wiele grubsza niż u naszych krewnych, małp. Owłosiona pozostała tylko wystająca nad wodę głowa, a ciało przybrało opływowy kształt i wyprostowaną postawę, ułatwiającą nurkowanie. Dodatkowym wsparciem teorii jest fakt, że ludzkie włoski na plecach układają się u nas inaczej niż u innych naczelnych ? ukośnie ku dołowi i przyśrodkowo ku kręgosłupowi, czyli tak właśnie, jak układałaby je opływająca woda.
Choć nie da się ukryć, że ludzie czują się w wodzie bardzo swobodnie (w odróżnieniu od innych naczelnych), to niestety nie ma żadnych bezpośrednich dowodów (np. z wykopalisk) potwierdzających ów rzekomy, epokowy ?chrzest wodny?.

Brudny człowiek
Utrata sierści mogła więc być związana z przejściem od życia koczowniczego do osiadłego. Być może jaskiniowcy mieli tak niechlujny sposób jedzenia, że utracili sierść podobnie jak np. sępy utraciły pióra na szyjach ze względu na zanurzanie głowy w padlinie. W dodatku gdy zaczęliśmy spędzać długi czas w jednym legowisku, stało się ono doskonałym miejscem lęgowym pcheł, kleszczy i pluskiew. Utrata sierści była więc opłacalna, bo ułatwiała iskanie i pozbycie się brudu oraz pasożytów, na co inne naczelne poświęcają wiele czasu. W dodatku ludzie posługiwali się już wtedy ogniem, więc mogli się ogrzewać nawet jeśli utracili włosy.
Niestety, wiele gatunków zwierząt, żyje w legowiskach, a nie traci sierści a nawet jeśli ludzie pierwotni mieli niechlujny sposób odżywiania się, trudno sobie wyobrazić, aby z tego powodu utracili włosy na całym ciele?

Chłodnica
Najbardziej rozpowszechniona teoria głosi, że utrata sierści była przystosowaniem do polowania. Człowiek pozbawiony jest pazurów, wielkiej siły itp., umie jednak posługiwać się narzędziami i polować w stadzie, dlatego pokona nawet większe zwierzę, jeśli je dogodni. Ludzie nie są szybcy, ale zwierzynę można dopaść goniąc ją aż opadnie z sił. Niestety przy długich biegach ciało bardzo się rozgrzewa. To znaczy, że dzięki nagości człowiek mógł biec dłużej niż zwierzęta owłosione i nie przegrzewał się. Podskórna warstwa tłuszczu co prawda też działa jak futro, ale pozwala na ?zainstalowanie chłodzenia? ? gruczołów potowych w skórze, których mamy o wiele więcej niż spokrewnione z nami małpy.
Czy to znaczy, że naga skóra idzie w parze z naturalną skłonnością ludzi do dobrego samopoczucia w wodzie, utrzymywaniem czystości i zdolnością do długotrwałego wysiłku (na przykład w pracy)? Hmm? to chyba jednak zbyt piękne, aby było prawdziwe!